Nu de herfst zijn intrede doet, met bladeren die kleuren en vallen, en de avonden die weer langer worden, merk ik dat ik zowel letterlijk als figuurlijk naar binnen keer. Het afgelopen jaar was bijzonder: een nieuw huis, een andere dynamiek in mijn relatie, en de vrijheid van minder werken bij mijn werkgever, dankzij het succes van Jans&vanSetten.
Volgend jaar word ik zestig, en deze veranderingen voel ik als de herfst van mijn leven. Maar net zoals de herfst rijk is aan kleur, zie ik ook de schoonheid in deze fase. Er was veel om los te laten, maar ook om me voor te bereiden op een nieuwe lente.
Terwijl ik de bladeren in mijn tuin veeg, realiseer ik me dat ouder worden niet alleen een kwestie van verouderen is. Het is ook een reis van groei en wijsheid. Bijna zestig en toch voel ik me niet alsof ik me opmaak voor de winter van mijn leven; ik zie het eerder als een korte winterpauze. De komende jaren zullen ook hun eigen seizoenen brengen, en met de lessen van de afgelopen zestig jaar sta ik klaar om die ten volle te benutten.
Dit besef geeft me innerlijke ruimte. Ik noem deze levensfase mijn derde fase. Als ik het geluk heb, zijn er nog dertig jaar om te vullen. Wat neem ik mee, wat laat ik los? Loslaten wat niet meer voedt, en laten bloeien wat mijn leven verrijkt. De veranderingen die ik heb doorgemaakt waren nodig voor mijn groei, maar vragen om diep naar mezelf te luisteren. Niet bezighouden met wat nog komt, maar volledig aanwezig zijn bij wat nu is—mooi of minder mooi.
En jij? Welke bladeren zou jij loslaten om ruimte te maken voor wat écht belangrijk is?
Liefs,Jolanda
Comments