De grote sprong wagen!

Ik ga mijn vaste baan opgeven en volledig werken voor onze eigen onderneming. Een beslissing die lang op zich liet wachten. Jarenlang wist ik het ergens al, maar de stap zetten — dat was een ander verhaal.

Er was angst. Ik zag beren op de weg, overtuigde mezelf telkens opnieuw dat ik mijn zekerheid niet moest opgeven.

“Je bent 50+, denk aan je pensioen.”

“Denk aan alle voordelen van loondienst.”

Het waren de stemmen van voorzichtigheid, van loyaliteit aan het systeem waar ik lang onderdeel van was.

En toch… bleef er dat gevoel in mijn buik.

Een zachte maar vasthoudende stem die zei: “De tijd is rijp. Je mag nu helemaal voor jezelf gaan.”

Vanuit systemisch perspectief was dit niet zomaar een ingeving. Het was een beweging van binnenuit: een loyaliteit aan mijn eigen pad, die net zo sterk werd als de loyaliteit aan het oude.

Alle stadia van loslaten kwamen voorbij. Twijfel, rouw, opwinding, verzet, verlangen, opluchting — alsof ik door verschillende innerlijke kamers liep waar ik iets moest afmaken of achterlaten. Een systeem laat je nooit zomaar gaan; het wil dat je eerst rondmaakt wat gezien of erkend wil worden.

En nu is het zover.

Ik heb de sprong gemaakt. Niet vanuit roekeloosheid, maar vanuit een diepe innerlijke rust. Het voelt van binnen alsof iets op zijn plek is gevallen. Alsof mijn eigen systeem zegt: “Welkom. Je bent aangekomen waar je moest zijn.”

Het is geen einde van de wereld — het is een nieuw begin.

Ik ga het doen. En ik zie wel wat er van komt.

Maar één ding weet ik nu al: de beweging klopt.

Stephanie