Waarom zeg je ja terwijl je nee voelt

Zeg jij ook vaak ‘ja’ terwijl je eigenlijk ‘nee’ voelt?

Iemand stelt je een vraag en nog voor je hebt nagedacht, zeg je: “Ja hoor!” Later voel je: "O nee…" dat komt eigenlijk helemaal niet uit.

Herkenbaar? Dan ben je niet de enige.

Herkenbare momenten.

Op je werk – Je pakt een extra klus op, terwijl je agenda al vol is.

Thuis – Je schuift je eigen plannen aan de kant omdat je volwassen kind iets leuks met jou wil doen.

Vrije tijd – Je laat een sport-afspraak voor jezelf vallen omdat er iets “belangrijkers” voorbij komt.

Waarom doen we dit? We zeggen vaak ‘ja’ zonder eerst te voelen. Ons hoofd schiet vol met redenen: ''Het is toch leuk? Ze rekenen op me. Ik wil niemand teleurstellen"

Voor veel vrouwen gaat dit verder dan een gewoonte: het is een oer patroon. Generaties lang leerden meisjes dat toewijding, zorgzaamheid en jezelf wegcijferen goed en wenselijk waren.

Waarom ‘nee’ soms gevaarlijk voelt?

Vroeger kon een 'nee' betekenen dat je waardering of je plek in de groep kwijtraakte. Erbij horen was letterlijk een kwestie van levensbelang. Ons lichaam bewaart dat geheugen: beter inschikken dan afgewezen worden.

Doorbreek het patroon

Met familieopstellingen ontdek je waar jouw automatische ja vandaan komt. Je leert weer luisteren naar de fluisteringen van je lichaam, zodat je oprecht kunt kiezen:

Een echte ja

Of een stevig, liefdevol nee

En dát geeft rust, balans en energie