Thuis!

Vorige maand was ik bij een fototentoonstelling in Naarden. Mooie foto's, indrukwekkende verhalen. Maar wat me vooral bijbleef, was het thema: ''Thuis''. Het riep van alles bij mij op. Sindsdien laat het me niet meer los. Wat is thuis voor mij? En is dat eigenlijk veranderd door de jaren heen?

Waar voel ik me eigenlijk thuis? En is dat veranderd, nu ik ouder ben?Ik merk dat de vraag; ''Wat is thuis?'' voor mij niet één duidelijk antwoord heeft. Het zit in kleine dingen, in gewoontes, in mensen. Een kop thee op mijn eigen bank. Een vriendin die binnenloopt zonder zich aan te kondigen. Mijn kat die ligt te spinnen in het zonnetje. Het heeft verschillende lagen.Zo kan thuis iets zijn wat ik voel in mijn eigen lijf, of juist in mijn huis, of bij de mensen om me heen.

Thuis in mijn lijf

Dat is voor mij misschien wel het lastigste. Zeker nu ik ouder word. Mijn lijf doet niet altijd meer wat ik wil. Het verandert, of ik dat nou leuk vind of niet. Toch voel ik me meer op m’n gemak in mijn lichaam dan vroeger. Misschien omdat ik minder streng ben geworden. Niet alles hoeft strak of jong. Het werkt, het hoort bij mij, het is genoeg. Meestal dan.

Thuis in mijn huis

Mijn huis is geen plaatje uit een tijdschrift. Het is soms rommelig, de was hangt vaak nog op het rek, en er zijn altijd klusjes die blijven liggen. Maar het is wel míjn plek. Ik weet waar alles ligt, ik heb mijn eigen ritme, mijn eigen geur, mijn eigen hoekje op de bank. En dat voelt vertrouwd.

Thuis bij anderen

Soms vind ik het fijner om even alleen te zijn, soms juist niet. Maar ik heb een paar mensen om me heen bij wie ik niet hoef te doen alsof. Dat is ook thuis. Niet omdat we het altijd eens zijn, maar omdat het veilig voelt. Dat ik mag zijn zoals ik ben, ook met mijn scherpe randjes.

Thuis verandert

Wat ik als ‘thuis’ zie, is niet altijd hetzelfde geweest. Toen ik jonger was, zocht ik het buiten mezelf. In relaties, in goedkeuring, in spullen. Nu zit het dichterbij. Misschien zelfs een beetje in mezelf. En dat is niet altijd romantisch of groots, soms is het gewoon even ademhalen en denken; "'ja, dit is goed zo!''En jij? Waar voel jij je thuis?Voel jij je thuis in je lijf, in je huis, bij de mensen om je heen? Of zoek je nog? En is dat anders dan vroeger? Ik ben benieuwd.

Lieve groet, Jolanda